Umieranie do przyczyny wymaga odwagi, ale także żyć dla niej.
(It takes courage to die for a cause, but also to live for one.)
W swoim wspomnieniu Azar Nafisi zastanawia się nad złożonością stawania się przekonań w obliczu ucisku. Walka o życie autentycznie, szczególnie w represyjnym reżimie, wymaga ogromnej odwagi, podobnej do tego potrzebnego dla męczeństwa. Nafisi podkreśla, że codzienne podtrzymanie wartości wśród presji społecznej jest głębokim aktem odwagi.
Inspirację czerpie z literatury i odporności swoich uczniów, podkreślając, jak przyjęcie i życie z powodu może być tak samo znaczące, jak poświęcenie się za to. Podkreśla to znaczenie zarówno życia znaczącego, jak i opowiadania się za zmianami w dążeniu do wolności i sprawiedliwości.