Uczeń nie pyta, ile mogę zatrzymać? Ale ile więcej mogę dać? Ilekroć zaczynamy czuć się komfortowo z naszym poziomem dawania, nadszedł czas, aby go ponownie podnieść.
(A disciple does not ask, How much can I keep? but, How much more can I give? Whenever we start to get comfortable with our level of giving, it's time to raise it again.)
Cytat podkreśla fundamentalną zmianę sposobu myślenia między przyjmowaniem a dawaniem. Sugeruje to, że postawa ucznia powinna koncentrować się raczej na hojności niż własnym interesie. Zamiast koncentrować się na tym, jak zmaksymalizować zatrzymanie bogactwa lub zasobów, priorytetem powinno być zwiększenie zdolności wkładu i wspierania innych.
Ponadto cytat zachęca do ciągłej ponownej oceny naszej hojności. Kiedy czujemy się komfortowo z naszym obecnym poziomem dawania, sygnalizuje chwilę, aby rzucić sobie wyzwanie, aby zrobić jeszcze więcej. Odzwierciedla to podróż wzrostu, w której zwiększenie naszej hojności łączy się z głębszymi wartościami usług i altruizmu, a nie samozadowolenia.