W swojej książce „Where My Heart Beld to Beht” Sebastian Faulks zastanawia się nad zdolnością ludzkości do przemocy, sugerując, że wydarzenia historyczne, takie jak Flandria i Auschwitz, ujawniają ciemniejszą stronę ludzkiej natury. Sugeruje, że podając środki do zabicia, ludzie mogą wykazywać brutalność, która umieszcza je niżej niż inne gatunki pod względem moralnego. Ta perspektywa kwestionuje pojęcie ludzkości jako najwyższej formy życia, zamiast tego podkreśla zdolność do okrucieństwa, która istnieje w ludzkim duchu.
Obserwacje Faulsa zmuszają czytelników do ponownego rozważenia implikacji ludzkich zachowań w całej historii. Cytat podkreśla, że pomimo naszych zaawansowanych umiejętności i osiągnięć ludzkość może czasem cofnąć się do gwałtownych instynktów, ujawniając niepokojącą prawdę o naszym potencjalnym potencjalnym potencjalnym zakresie nieludzności. Takie refleksje służą jako przypomnienie znaczenia zrozumienia i konfrontacji z naszymi ciemniejszymi impulsami do ewolucji jako gatunku.