Po rewolucji prawie wszystkie działania związane z przebywaniem w filmach publicznych, słuchaniem muzyki, dzieleniem się napojami lub posiłkiem z przyjaciółmi przesuwanymi do prywatnych domów. Od czasu do czasu było odświeżające, nawet na tak desultoryczne wydarzenie.
(After the revolution, almost all the activities one associated with being out in public-seeing movies, listening to music, sharing drinks or a meal with friends-shifted to private homes. It was refreshing to go out once in a while, even to such a desultory event.)
W swoim wspomnieniu „Czytanie Lolity w Teheranie” Azar Nafisi zastanawia się nad tym, jak rewolucja przekształciła życie publiczne w Iranie. Działania, które kiedyś zachęcały do interakcji społecznych, takie jak chodzenie do kina lub jedzący, były w dużej mierze ograniczone. W rezultacie ludzie zaczęli wycofywać się do swoich prywatnych domów, aby uczestniczyć w doświadczeniach społecznych, które kiedyś były częścią kultury publicznej.
Dla Nafisi wyruszenie na każde wydarzenie publiczne stało się rzadkim i orzeźwiającym doświadczeniem. Nostalgia żywiołowego życia społecznego, która istniała przed rewolucją, podkreśla tęsknotę za połączeniem i radością wspólnych doświadczeń, podkreślając wpływ zmian społecznych na wolności osobiste i działalność komunalną.