Jako podejście pedagogiczne, studia nad niepełnosprawnością dostarczają sposobów legitymizacji życia osób zajmujących peryferyjne wcielenia, oferując wnikliwe alternatywne sposoby nienormatywnego bycia w świecie. Te dwa podejścia skupione na niepełnosprawności łączą się w to, co nazywamy krypistemologiami programowymi. PIOSENKA
(As a pedagogical approach, disability studies provides ways of legitimating the lives of those occupying peripheral embodiments as offering insightful alternative modes of nonnormative being-in-the-world. These two disability-centered approaches dovetail into what we call curricular cripistemologies. SONG)
Badania nad niepełnosprawnością oferują ramy edukacyjne, które potwierdzają doświadczenia osób z nienormatywnymi ciałami, pozycjonując je jako źródła alternatywnych perspektyw na egzystencję. Podejście to podważa konwencjonalne poglądy na temat umiejętności i podkreśla wartość różnorodnych przeżytych doświadczeń. Uznając te wyjątkowe ucieleśnienia, badania nad niepełnosprawnością przyczyniają się do głębszego zrozumienia różnic międzyludzkich.
Dwa główne podejścia w tej dziedzinie zbiegają się, tworząc tak zwane krypistemologie programowe. Koncepcja ta wyłania się z książki Davida T. Mitchella „The Biopolitics of Disability”, która bada skrzyżowanie niepełnosprawności, neoliberalizmu i norm społecznych. Z tej perspektywy badanie niepełnosprawności staje się sposobem na zbadanie szerszych struktur społecznych i ich wpływu na społeczności marginalizowane.