W tym fragmencie Epictetus używa metafory stada jelenia, aby zilustrować, w jaki sposób ludzie często reagują na strach. Tak jak jelenie uciekają na ślepo i błędnie pobierają niebezpieczeństwo, a nie szukają bezpieczeństwa, ludzie mogą panikować i dokonywać złego wyboru pod wpływem strachu. Mogą mylić to, co im naprawdę zagraża, co doprowadziło do ich upadku. EPICTETUS sugeruje, że zamiast obawiać się faktycznych wydarzeń śmierci lub bólu, ludzi irracjonalny strach przed tymi wydarzeniami jest tym, co naprawdę ich utrudnia.

Epictus podkreśla znaczenie perspektywy strachu, argumentując, że samej śmierci nie należy się obawiać, ale raczej wstyd związany z jego słabym stawaniem czoła. Ta perspektywa zachęca jednostki do konfrontacji ze swoimi obawami i nie pozwalając, by oczekiwanie na ból lub porażkę dyktowały ich działania. Uznając, że strach przed tymi doświadczeniami jest często większy i bardziej szkodliwy niż same doświadczenia, można znaleźć poczucie wolności i wzmocnienia, aby żyć bez paraliżującego uścisku strachu.