Co do nas, zachowujemy się jak stado jelenia. Kiedy uciekają z piór myśliwskiego w Affright, w którą stronę się odwracają? Jakiej raju bezpieczeństwa są? Dlaczego pędzą na sieci! I w ten sposób giną, myląc to, czego powinni się obawiać, z czego nie leży żadne niebezpieczeństwo. . . . Nie należy się obawiać śmierci ani bólu, ale strachu przed śmiercią lub bólem. Dobrze powiedziane zatem poeta:- Śmierć nie ma terroru; Tylko śmierć wstydu!
(As for us, we behave like a herd of deer. When they flee from the huntsman's feathers in affright, which way do they turn? What haven of safety do they make for? Why, they rush upon the nets! And thus they perish by confounding what they should fear with that wherein no danger lies. . . . Not death or pain is to be feared, but the fear of death or pain. Well said the poet therefore:- Death has no terror; only a Death of shame!)
W tym fragmencie Epictetus używa metafory stada jelenia, aby zilustrować, w jaki sposób ludzie często reagują na strach. Tak jak jelenie uciekają na ślepo i błędnie pobierają niebezpieczeństwo, a nie szukają bezpieczeństwa, ludzie mogą panikować i dokonywać złego wyboru pod wpływem strachu. Mogą mylić to, co im naprawdę zagraża, co doprowadziło do ich upadku. EPICTETUS sugeruje, że zamiast obawiać się faktycznych wydarzeń śmierci lub bólu, ludzi irracjonalny strach przed tymi wydarzeniami jest tym, co naprawdę ich utrudnia.
Epictus podkreśla znaczenie perspektywy strachu, argumentując, że samej śmierci nie należy się obawiać, ale raczej wstyd związany z jego słabym stawaniem czoła. Ta perspektywa zachęca jednostki do konfrontacji ze swoimi obawami i nie pozwalając, by oczekiwanie na ból lub porażkę dyktowały ich działania. Uznając, że strach przed tymi doświadczeniami jest często większy i bardziej szkodliwy niż same doświadczenia, można znaleźć poczucie wolności i wzmocnienia, aby żyć bez paraliżującego uścisku strachu.
