Epictus uczy, że chociaż zdarzenia zewnętrzne są z góry określone przez los i poza naszym wpływem, możemy wybrać, jak na nie odpowiedzieć. Podkreśla znaczenie utrzymania spokojnego i beznamiętnego podejścia do wydarzeń życia. Natomiast jednostki ponoszą odpowiedzialność za własne działania, które mogą regulować poprzez samodyscyplinę i introspekcję. To zrozumienie pomaga złagodzić cierpienie, ponieważ wynika z próby kontrolowania niekontrolowanego lub ignorowania tego, co możemy zmienić.

On również opowiada się za poczuciem obowiązku wobec innych ludzi w ramach połączonego wszechświata. Przestrzegając tych zasad akceptacji i samokontroli, jednostki mogą pracować nad osiągnięciem prawdziwego szczęścia. Ostatecznie Epictetus inspiruje czytelników do skupienia się na ich życiu wewnętrznym, jednocześnie pozytywnie przyczyniając się do zbiorowego doświadczenia ludzkiego.