W cytacie Epictetus podkreśla znaczenie działania w dobroci i dobroci bez poszukiwania zewnętrznej walidacji lub pochwały. Tak jak słońce wznosi się i świeci naturalnie, nie czekając na uznanie, jednostki powinni starać się spontanicznie i bezinteresownie robić dobre czyny. Esencja cnoty polega na wewnętrznej motywacji do pomagania innym, a nie robieniu tego w celu oklasków lub uznania.

Ta filozofia opowiada się za prawdziwą dobrocią, sugerując, że działając z intencją i miłością, ludzie będą naturalnie doceniani i cenieni przez innych. Wiadomość wzmacnia ideę, że prawdziwa zasługa pochodzi z naszych działań i intencji, a nie zewnętrznych wyróżnień lub reakcji, zachęcając do życia szczerości i altruizmu.