Miasto nie jest ozdobione rzeczami zewnętrznymi, ale cnotą tych, którzy się w nim mieszkają.
(A city is not adorned by external things, but by the virtue of those who dwell in it.)
Esencja miasta nie polega na jego cechach zewnętrznych ani majątkach materialnych, ale raczej w charakterze i jakość moralnej mieszkańców. Prawdziwe piękno i wartość wynikają z cnót, które ludzie uprawiają i demonstrują w ich codziennym życiu. Odzwierciedla to ideę, że siła i atrakcyjność społeczności są głęboko związane z uczciwością i etycznym zachowaniem jej obywateli.
Ta perspektywa zachęca jednostki do skupienia się na rozwoju osobistym i cnotliwym życiu, sugerując, że wielkość miasta wynika z wewnętrznych cech tych, którzy nazywają to domem. Miasto kwitnie, gdy jego ludzie ucieleśniają takie wartości, jak życzliwość, sprawiedliwość i mądrość, podkreślając głęboki wpływ ludzkiej cnoty na ogólne dobro społeczeństwa.