Esencja miasta nie polega na jego cechach zewnętrznych ani majątkach materialnych, ale raczej w charakterze i jakość moralnej mieszkańców. Prawdziwe piękno i wartość wynikają z cnót, które ludzie uprawiają i demonstrują w ich codziennym życiu. Odzwierciedla to ideę, że siła i atrakcyjność społeczności są głęboko związane z uczciwością i etycznym zachowaniem jej obywateli.

Ta perspektywa zachęca jednostki do skupienia się na rozwoju osobistym i cnotliwym życiu, sugerując, że wielkość miasta wynika z wewnętrznych cech tych, którzy nazywają to domem. Miasto kwitnie, gdy jego ludzie ucieleśniają takie wartości, jak życzliwość, sprawiedliwość i mądrość, podkreślając głęboki wpływ ludzkiej cnoty na ogólne dobro społeczeństwa.