Auden wraca do jednego z jego najważniejszych tematów-na naprawę tragicznego podziału w naszym życiu, po ponownym uczynieniu nas całej: podczas gdy, gdy leżą na trawie naszego zaniedbania, tak wiele długich obiektów ujawnionych przez jego nieujawnione lśnienie to Wrócił do nas i znów stał się cenny; Gry, które pomyśleliśmy, musimy upuścić, gdy dorastaliśmy, małe odgłosy, z których nie odważyliśmy się śmiać, twarze, których nie wydawaliśmy, gdy nikt nie patrzył. Ale życzy nam więcej niż to.
(Auden returns to one of his most important themes-that of repairing the tragic division in our lives, of making us whole again: While, as they lie in the grass of our neglect, So many long-forgotten objects Revealed by his undisclosed shining Are returned to us and made precious again; Games we thought we must drop as we grew up, Little noises we dared not laugh at, Faces we made when no one was looking. But he wishes us more than this.)
Auden przywraca kluczowy temat w jego pracy: potrzeba naprawy rozłamów, które istnieją w naszym życiu i przywrócić nasze poczucie kompletności. Zachęca nas do uznania wielu zaniedbanych aspektów naszego życia, symbolizowanego przez zapomniane przedmioty leżące na trawie. Elementy te, kiedyś przyćmione, zostają przywrócone do zapalania procesu ponownego odkrycia, przekształcając je w coś cenionego ponownie. Odzwierciedla to nostalgiczną tęsknotę za niewinnością młodzieży i towarzyszące mu proste radości.
Jednak aspiracja Audena wykracza poza zwykłą nostalgię. Pragnie, abyśmy odzyskali nie tylko nasze zapomniane gry i prywatne radości, ale także przyjąć głębszą całość i spełnienie w życiu. Tekst sugeruje, że wizja Audena wymaga uznania i akceptacji naszej przeszłości, jednocześnie popychając nas do rozwoju i doświadczenia życia bardziej otwarcie i autentycznie. Jego praca wzywa nas nie tylko do powrotu do prostszych czasów, ale do doceniania ich w kontekście naszego szerszego ludzkiego doświadczenia.