Bertie wpatrywał się w swoją matkę. Rozpieszcza rzeczy, pomyślał. Wszystko, co kiedykolwiek robi, to zepsuć rzeczy. Nie rozpoczął tej rozmowy i to nie była jego wina, że teraz rozmawiali o Gray Owl. Dla Bertie brzmiał raczej miłego człowieka. Każdy, dlaczego nie miałby się ubierać w pióra i mieszkać w lasach, jeśli to właśnie chciał zrobić? Jego matka było typowe, że próbowała zepsuć zabawę Gray Owl.
(Bertie stared at his mother. She spoils things, he thought. All she ever does is spoil things. He had not started this conversation, and it was not his fault that they were now talking about Grey Owl. He sounded rather a nice man to Bertie. Any why should he not dress up in feathers and live in the forests if that was what he wanted to do? It was typical of his mother to try to spoil Grey Owl's fun.)
Bertie zastanawiał się nad tendencją matki do rujnowania dla niego rzeczy. Widział ich rozmowę na temat Gray Owl, mężczyzny, którego uważał za bardzo pociągający, jako przykład jej zachowania. Bertie zapytał, dlaczego ktokolwiek powinien być ograniczony do swobodnego życia i realizacji pasji, takich jak ubieranie się w pióra i cieszenie się naturą. Czuł, że jego matka po raz kolejny próbuje zmniejszyć radość związaną z wyborami Gray Owl.
Ta interakcja podkreśla wewnętrzny konflikt Bertie na temat wpływu jego matki na jego postrzeganie wolności i indywidualności. Pomimo jej dobrych intencji, jej krytyczny pogląd na styl życia Gray Owl uznał Bertie za nadmierną i ograniczającą. Pragnie podziwiania ludzi, którzy wybierają unikalne ścieżki, nawet jeśli różnią się od konwencjonalnych norm, bez dezaprobaty jego matki zaciemniającej przyjemność z tych pomysłów.