W „42 równolegle” John Dos Passos ilustruje konflikt między normami społecznymi a indywidualnymi przekonaniami. Wielu przestrzega powierzchownych ideałów patriotyzmu i dobrobytu, obawiając się implikacji krytycznego myślenia o prawdach wyrażonych przez odrębny głos. Podkreśla to presję, która zmusza jednostki do dostosowania się, ponieważ priorytetowo traktują aprobatę społeczną nad prawdziwym zrozumieniem.

Przejmujący cytat podkreśla wzajemne powiązanie klas społecznych i wolności osobistej. Mówca wyraża głębokie poczucie jedności z marginalizowanymi i uwięzionymi, sugerując, że prawdziwa wolność jest nieosiągalna, o ile istnieje niesprawiedliwość. To potężne przesłanie kwestionuje czytelników do refleksji nad własnym współudziałem w kwestiach społecznych, wzywając ich do konfrontacji z ich przekonaniami na temat demokracji i wolności.