Ostrożnie studiując delikatną formę lalki, myślała, jak łatwo było życzyć rzeczy jako dziecka. Wtedy nic nie wydawało się niemożliwe. Dorastając, zdajesz sobie sprawę, ile rzeczy można sobie życzyć, rzeczy, które są zabronione, grzeszne. Nieprzyzwoity.
(Carefully studying the delicate form of the doll, she was thinking how easy it was to wish for things as a child. Then nothing seemed impossible. Growing up, one realizes how many things one cannot wish for, the things that are forbidden, sinful. Indecent.)
Narrator zastanawia się nad nostalgiczną prostotą dzieciństwa, w której pragnienia wydawały się osiągalne, a sny wydawały się nieograniczone. Delikatna forma lalki stanowi metaforę niewinności i tętniącej życiem wyobraźni związanej z młodością. Jako dzieci, życzenie rzeczy przynosi radość i nadzieję, czyniąc świat pełen możliwości.
Jednak w miarę dojrzewania postrzeganie to dramatycznie się zmienia. Realia dorosłości wprowadzają ograniczenia i ograniczenia, ujawniając, że wiele pragnień jest niedostępnych ze względu na standardy moralne lub społeczne. Przejście od niewinnego tęsknoty za świadomość zakazanych i grzesznych życzeń oznacza przejmującą utratę tej wolności dzieciństwa.