O czytelniku, potrzebuję, żebyś nas naprawdę sobie wyobraził, ponieważ nie pojawimy się, jeśli tego nie zrobisz
(O reader, I need you to really imagine us because we will not appear if you do not)
W „Czytaniu Lolity w Teheranie” Azar Nafisi dzieli się swoimi doświadczeniami jako profesor angielskiego w Iranie, gdzie przeciwstawia się reżimowi uciskającemu, gromadząc grupę studentów w celu omówienia wielkich dzieł literatury. Poprzez te dyskusje literackie podkreśla siłę opowiadania historii i wyobraźni jako istotnych narzędzi zarówno dla wolności osobistej, jak i oporu wobec tyranii. Później literatura staje się soczewką, przez którą badają swoje życie i ograniczenia nałożone przez ich społeczeństwo.
Wspomnienie podkreśla konieczność wyobraźni do zrozumienia i łączenia się z innymi. Nafisi podkreśla cytat skierowany do czytelnika, wzywając go do wizualizacji postaci i doświadczeń, które opisuje. To wezwanie do wyobrażenia ujawnia znaczenie empatii i roli literatury w wypełnianiu podziałów kulturowych. Ostatecznie narracja ujawnia, w jaki sposób opowiadanie historii może nie tylko oświetlić ludzką kondycję, ale także umożliwić ludziom odzyskanie swojej autonomii w obliczu ucisku.