Czy kiedykolwiek marzyłeś, że to mogło nam się przydarzyć? Powiedział: Nie, nie zrobiłem tego, ale powinienem był. Po tym, jak wszyscy pomogliśmy stworzyć ten bałagan, nie byliśmy skazani na republikę islamską. I w pewnym sensie miał rację.
(Did you ever dream this could happen to us? He said, No I didn't, but I should have. After we all helped create this mess, we were not doomed to have the Islamic Republic. And in a sense, he was right.)
W „Czytaniu Lolity w Teheranie” Azar Nafisi zastanawia się nad rozmową, w której ktoś wyraża zaskoczenie ze stanu swojej sytuacji, pytając, czy kiedykolwiek oczekiwano. Odpowiedź podkreśla zbiorową odpowiedzialność za okoliczności, które doprowadziły do utworzenia Republiki Islamskiej, sugerując, że wyniki były w pewnej części zasłużone z powodu wcześniejszych działań i wyborów.
To potwierdzenie wspólnej odpowiedzialności podkreśla szerszy temat książki, w której Nafisi bada wpływ wydarzeń politycznych na życie osobiste i złożoność nawigacji w społeczeństwie ukształtowanym przez taki reżim. Sentyment przekazał przejmującą lekcję na temat znaczenia świadomości i zaangażowania w sprawy polityczne, ilustrując, w jaki sposób samozadowolenie może prowadzić do tragicznych konsekwencji.