W „Lacuna” Barbara Kingsolver postać Enrique wyraża kontrowersyjne przekonanie, że naprawdę odnoszący sukcesy człowiek opiera się wyłącznie na swoich osiągnięciach, a nie na kreatywności lub wyobraźni. Ta perspektywa sugeruje, że praktyczne umiejętności i konkretne osiągnięcia są podstawą sukcesu, dzięki czemu wyobraźnia wydaje się niepotrzebna dla tych, którzy chcą rozwijać się w swoich zajęciach.

Ten punkt widzenia kwestionuje tradycyjne poglądy, które cenią kreatywność i wizję artystyczną jako podstawowe elementy sukcesu. Zamiast tego sugeruje, że dla niektórych sukces można mierzyć wymiernymi wynikami i rozpoznawaniem społecznym, tym samym lekceważyli rolę wyobraźni w kształtowaniu podróży osoby i wkładowi na świat.