„Lacuna” Barbara Kingsolver bada złożoność tożsamości i ograniczenia zrozumienia innych. Narracja podkreśla, że ​​każda osoba nosi aspekty siebie, które pozostają ukryte lub nieudostępniane. Pojęcie to podkreśla, że ​​chociaż możemy postrzegać inną osobę poprzez nasze interakcje, brakuje nam całkowitego poglądu na ich wewnętrzne myśli i doświadczenia, co prowadzi do niepełnego zrozumienia.

Książka sugeruje, że dążenie do prawdziwego poznania kogoś jest obarte wyzwaniami. Ilustruje, w jaki sposób konteksty kulturowe, historyczne i osobiste mogą kształtować tożsamość jednostki w wieloaspektowy sposób. W związku z tym pomysł ten służy jako przypomnienie, że zawsze są warstwy ludzi, których możemy nigdy w pełni odkryć, czyniąc relacje międzyludzkie zarówno bogate, jak i nieuchwytne.