Fragment odzwierciedla głębokie poczucie niepokoju i strachu, które przeniknęło życie narratora, porównując jego doświadczenia do uporczywego prądu podziemnego. Ten strach przejawia się jako strach przed porażką i stratą, prowadząc go do bardziej jak postać w kreskówce vintage niż prawdziwa osoba, wskazując na walkę z tożsamością i autentycznością.

Ta metafora podkreśla paraliżującą naturę jego lęków, sugerując, że jego działania często były kierowane przez chęć unikania kłopotów i zachowania jego relacji. Ostatecznie podkreśla wpływ strachu na rozwój osobisty i prawdziwą ekspresję, powtarzający się temat w pracy Philipa K. Dicka.