To było tak, jakbym drżał przez całe życie z powodu przewlekłego podziemnego prądu strachu. Tremare, uciekaj, zakończ w kłopoty, stracić ludzi, których kochałem. Zastanawiałem się, że jako postać z kreskówek zamiast osoby. Kreskówka z lat trzydziestych, spleśniały. Za wszystkim, co tam zrobiłem, zawsze był strach przed popychaniem.
(It was as if I had trembled for a lifetime, due to a chronic underground current of fear. Tremare, run away, finish in trouble, lose the people I loved. As a cartoon character instead of a person, I realized. A cartoon of the thirties, moldy. Behind everything I had done there had always been the fear of pushing me.)
Fragment odzwierciedla głębokie poczucie niepokoju i strachu, które przeniknęło życie narratora, porównując jego doświadczenia do uporczywego prądu podziemnego. Ten strach przejawia się jako strach przed porażką i stratą, prowadząc go do bardziej jak postać w kreskówce vintage niż prawdziwa osoba, wskazując na walkę z tożsamością i autentycznością.
Ta metafora podkreśla paraliżującą naturę jego lęków, sugerując, że jego działania często były kierowane przez chęć unikania kłopotów i zachowania jego relacji. Ostatecznie podkreśla wpływ strachu na rozwój osobisty i prawdziwą ekspresję, powtarzający się temat w pracy Philipa K. Dicka.