W „Engleby” Sebastiana Faulsa, bohater zastanawia się nad złożonością swojego stanu emocjonalnego, w którym momenty spokoju są powiązane z uczuciem straty i strachu. To zestawienie podkreśla jego wewnętrzne zamieszanie, sugerując, że nawet w spokoju pozostałości smutku trwają.

Cytat podkreśla walkę między znalezieniem pokoju a konfrontacją z nierozwiązanymi emocjami. Ilustruje, w jaki sposób spokój może być przyćmiony przez zbliżające się poczucie straty, ujawniając głębszą podatność w postaci i zachęcając czytelników do rozważenia wyzwań związanych z radzeniem sobie z takimi dualnościami w życiu.