Czy uważamy, że wszystko jest dopuszczalne, że nie ponosimy odpowiedzialności za innych, że jedynie satysfakcja z naszych potrzeb liczy się?
(Do we consider that everything is acceptable, that we have no responsibility for others, that only the satisfaction of our needs counts?)
W „Reading Lolita w Teheranie” Azara Nafisi rodzi pytania dotyczące osobistej odpowiedzialności i względy etycznej w społeczeństwie. Rzuca nam wyzwanie, aby zastanowić się, czy priorytetowo traktujemy własne pragnienia i potrzeby w zakresie dobrobytu innych. To zachęca do introspekcji o wartościach społecznych i implikacjach egocentryczności.
Zapytanie Nafisi stanowi przypomnienie o znaczeniu empatii i odpowiedzialności w naszych działaniach. W świecie, w którym jednostki często koncentrują się wyłącznie na ich satysfakcji, kluczowe jest zapamiętanie naszych wzajemnych powiązań i wpływu na siebie nawzajem. Ostatecznie opowiada się za bardziej współczującym podejściem do życia, zachęcając nas do rozważenia konsekwencji naszych wyborów dotyczących szerszej społeczności.