Spostrzeżenie, że festiwale filmowe zwykle skupiają się na filmach mniej mainstreamowych, często niezależnych lub eksperymentalnych, jest dość odkrywcze. Festiwale te stanowią niezbędną platformę dla twórców filmowych, którzy być może nie mają wsparcia dużych studiów, ale mogą pochwalić się fascynującymi historiami i innowacyjnym podejściem do kina. Filmy głównego nurtu, które są intensywnie promowane i szeroko dystrybuowane, często nie opierają się na ekspozycji festiwalowej, aby dotrzeć do widzów, ponieważ mają ugruntowane rynki i kanały dystrybucji. Tworzy to dynamiczne środowisko, w którym festiwale pełnią rolę inkubatorów różnorodnych i niekonwencjonalnych głosów w kinie, pobudzając kreatywność i wspierając różnorodność kulturową. Twórcom filmowym, zwłaszcza młodym i pracującym poza głównym nurtem komercji, festiwale filmowe oferują nieocenione możliwości zdobycia uznania, nawiązania kontaktów i potencjalnie uznania krytyków, które mogą przyspieszyć ich karierę. Zarówno dla widzów, jak i krytyków festiwale są wyselekcjonowaną przestrzenią eksploracji wykraczającą poza kinowe hity i zapewniającą szersze spektrum ekspresji artystycznej. Skupienie się festiwalu na mniej komercyjnych projektach pomaga zachować kino jako formę sztuki i zachęca do innowacji, dzięki czemu filmy kwestionujące normy i odkrywające nowe techniki opowiadania historii znajdują wdzięczną publiczność. I odwrotnie, komercyjny sukces filmów wysokobudżetowych oznacza, że ​​nie potrzebują one tej platformy do zapewnienia widoczności, co w naturalny sposób sprawia, że ​​festiwale są bardziej dostępne dla osób spoza głównego nurtu branży. Ogólnie rzecz biorąc, to rozróżnienie podkreśla kluczową rolę, jaką odgrywają festiwale filmowe w utrzymywaniu żywotności różnorodnych głosów filmowych i wspieraniu ewolucji kina zarówno jako sztuki, jak i przemysłu.