Mówca wyraża sprzeczne uczucia dotyczące cmentarza, uznając zarówno niechęć do niego, jak i wdzięczność za jego istnienie. Cmentarz służy jako fizyczne przypomnienie o nieobecności jego żony, zapewniając przestrzeń, w której może skonfrontować swój żal w prostszy sposób. Reprezentuje miejsce żałoby, w którym jego wspomnienia o niej są związane wyłącznie z jej podaniem.

Zastanawia się nad trudnością tęskniąc za nią w codziennych przestrzeniach, w których dzielili życie. W tych znanych miejscach jej nieobecność wydaje się bardziej przejmująca, co utrudnia poradzić sobie ze swoją stratą. Natomiast cmentarz oferuje jasny kontekst dla jego smutku, ułatwiając przetwarzanie jego emocji w otoczeniu poświęconym pamięci.