„Hamlet” to kolosalna praca, która przewyższa wiele innych sztuk, w tym „Hamilton”. Pomimo różnic w stylu i erze, oba utwory mają intrygujące podobieństwo: pozostawiają publiczność zastanawiającą się nad kluczowymi elementami historii. Szekspir celowo tworzy dwuznaczność wokół szaleństwa Hamleta, zachęcając widzów do zaangażowania się w głębsze znaczenia i nierozwiązane pytania.

Ta niepewność jest istotnym powodem trwałego odwołania „Hamleta”. Złożoność jego bohaterów i brak prostych odpowiedzi zapraszają odbiorców do połączenia narracji, czyniąc ją intelektualną układanką. Ta angażująca dwuznaczność odzwierciedla przemyślany kunszt znaleziony w „Hamilton”, pokazując, jak obie prace zmuszają publiczność do zbadania ich tematów poza interpretacją na poziomie powierzchniowym.