Jak mogłem z tym konkurować? Cukierki i zabawki! Miałem sznur i klej oraz trochę skomplikowaną dynamikę na mojej stacji. Mam na myśli, że kiedy zostałem przydzielony do tego stołu, nikt nie wspominał, że było to gotowanie się niepokojów politycznych dotyczących dolnej sprawy r. Rzeczywiście niegodziwa sieć.
(How could I compete with that? Candies and toys! I had string and glue and some very complicated dynamics going on at my station. I mean, when I was assigned to that table, no one happened to mention that it was a simmering hotbed of political unrest concerning the lower case r. A wicked web indeed.)
W „I Love Everybody” Laurie Notaro humorystycznie zastanawia się nad swoim poczuciem nieodpowiedniej w porównaniu z bardziej konwencjonalnymi i atrakcyjnymi działaniami, takimi jak cukierki i zabawki. Notaro opisuje swoją własną stacji kreatywnej, która jest pełna sznurka, kleju i złożonej dynamiki, ale czuje się przyćmiona emocjami wokół niej. To przygotowuje scenę dla jej komediowego podejścia do pozornie przyziemnych lub chaotycznych sytuacji.
Dotyczy nieoczekiwanych komplikacji, które przynoszą jej zadania, porównując jej rzemieślnicze do „gotowania na wolnym powietrzu niepokojów politycznych”, szczególnie odnosząc się do jej wyzwań związanych z niższą sprawą „R”. Ta metafora ilustruje absurdalność jej okoliczności, przekazując zarówno jej frustrację, jak i dowcip, gdy porusza się przez świat pełen bardziej atrakcyjnych alternatyw.