W swojej książce „I Love Everybody” Laurie Notaro przyciąga przekonującą analogię między miłością do książek a sympatią, jaką może mieć więzień na domowe tatuaże. To porównanie podkreśla głęboką pasję i przywiązanie, co sugeruje, że książki służą jako osobiste i znaczące elementy w życiu, podobnie jak tatuaże są dla osób w więzieniu. Takie połączenie oznacza, że ​​oba są cenionymi przedmiotami, często ucieleśniającymi osobiste historie, doświadczenia i emocje.

Notaro odzwierciedla nienasycone pragnienie literatury, wskazując, że książki wypełniają głęboką potrzebę wiedzy, rozrywki i ucieczki. Podobnie jak uwięzienie może doprowadzić jednostki do znalezienia komfortu i ekspresji w sztuce ciała, miłość do czytania oferuje pocieszenie i poczucie przynależności. Metafora ostatecznie celebruje moc książek do wzbogacenia życia i ludzkiego doświadczenia.