W książce „Lacuna” Barbara Kingsolver koncepcja podróży artysty jest badana przez metaforę wypełniania naparstek doświadczeniami życiowymi. Pomysł ten sugeruje, że aby naprawdę zrozumieć i reprezentować życie, artysta musi zanurzyć się głęboko w otaczającym ich świecie. Angażowanie się ze złożonością życia pozwala im uchwycić istotę ludzkiego doświadczenia w ich pracy.

Proces zdobywania spostrzeżeń wymaga proaktywnego podejścia; Artysta musi wchodzić w interakcje z różnorodnymi aspektami istnienia. To zaangażowanie wzbogaca ich perspektywę i informuje o ich dziełach, podkreślając, że sztuka jest nie tylko produktem wyobraźni, ale jest zakorzeniona w prawdziwych doświadczeniach i obserwacjach.