O ile starszy możesz być w swoim wieku? Pół minuty przed tym, jak wszedłeś do szkoły średniej, a bezczelna Brassiere była tak blisko, jak kiedykolwiek miałeś nadzieję dostać się do raju. Zaledwie jedna piąta sekundy przed tym, jak byłeś małym dzieckiem z dziesięciotygodniowym letnim wakacje, które trwały sto tysięcy lat i wciąż zakończyło się zbyt wcześnie. Zamek błyskawiczny! Tak szybko rakiewają się.
(How much older can you be at your age? A half minute before that you were stepping into high school, and an unhooked brassiere was as close as you ever hoped to get to Paradise. Only a fifth of a second before that you were a small kid with a ten-week summer vacation that lasted a hundred thousand years and still ended too soon. Zip! They go rocketing by so fast.)
W „Catch-22” Joseph Heller zastanawia się nad szybkim upływem czasu i ulotnej natury młodzieży. Przywołuje poczucie nostalgii, kontrastując różne etapy życia, ilustrując, jak szybko przechodzi się od niewinności dzieciństwa do złożoności okresu dojrzewania. Wzmianka o licealnych i młodzieńczych doświadczeniach podkreśla prostotę i piękno tych momentów, które często są uważane za coś oczywistego, gdy się wymykają.
Cytat rejestruje esencję dorastania, podkreślając, jak czas wydaje się kompresować nasze doświadczenia. Przypominamy, że życie porusza się szybko, przekształcając niewinne radości w obowiązki dorosłych z niepokojącą prędkością. Przejmująca obserwacja Hellera mówi o powszechnym uczuciu nostalgii w beztroskich momentach młodzieży, co czyni go głębokim komentarzem do upływu czasu i nieuniknionej utraty niewinności.