Pomyślałem, że to dziwne, po kryzysie finansowym, w którym Goldman odegrał tak ważną rolę, że jedynym pracownikiem Goldman Sachs, który został oskarżony o jakiekolwiek przestępstwo, był pracownik, który wziął coś od Goldman Sachs.
(I'd thought it strange, after the financial crisis, in which Goldman had played such an important role, that the only Goldman Sachs employee who had been charged with any sort of crime was the employee who had taken something from Goldman Sachs.)
W „Flash Boys” Michael Lewis zastanawia się nad kryzysem finansowym, podkreślając zaskakujący brak odpowiedzialności dla głównych graczy, takich jak Goldman Sachs. Pomimo znacznego zaangażowania firmy w kryzys, tylko jeden pracownik napotkał konsekwencje prawne, a ta osoba została ukarana za pobranie czegoś od firmy, a nie za jakiekolwiek wykroczenia związane z samym kryzysem. Rodzi to pytania dotyczące wymiaru sprawiedliwości i systemów regulacyjnych, które wydają się chronić większe instytucje, jednocześnie karając poszczególnych pracowników.
Ta sytuacja służy do zilustrowania szerszego problemu w branży finansowej. Kontrast jednego pracownika, podczas gdy kadra kierownicza uniknęła kontroli, odzwierciedla systemowy brak rozwiązania podstawowych przyczyn niewłaściwego postępowania finansowego. Lewis krytykuje dominujący sposób myślenia, który pozwala potężnym instytucjom finansowym działać bezkarnie, sugerując, że bez znaczącej reformy cykl kryzysu i minimalnej odpowiedzialności będzie kontynuowany, wpływając nie tylko na zaangażowane instytucje, ale także szerszą gospodarkę i społeczeństwo.