Dowiedziałem się, że wszystko jest dokładnie tam, gdzie jesteśmy. Bez względu na ból lub cierpienie, całe życie jest w każdej chwili, w której się budzimy. Wyraźnie widziałem i poczułem, jak nasz strach przed śmiercią sprawia, że biegamy, choć nie ma dokąd pójść. Jednak w tajemniczy sposób dowiedziałem się, że w centrum każdego strachu jest pierścień pokoju, jeśli tylko możemy się do niego dostać. Za każdym razem, gdy teraz biorę prysznic, staram się pamiętać, że nie możemy żyć w pełni, dopóki nie będziemy mogli zaakceptować naszej ostatecznej śmierci. W przeciwnym razie zawsze będziemy biegać lub z. Tylko wtedy, gdy możemy zaakceptować, że jesteśmy kruchymi gośćmi na tej ziemi, dopiero wtedy będziemy w domu, gdziekolwiek jesteśmy.
(I learned that everything is right where we are. No matter our pain or distress, all of life is in whatever moment we wake to. I could clearly see and feel how our fear of death makes us run, though there is nowhere to go. Yet mysteriously, I learned that there's a ring of peace at the center of every fear, if we can only get to it. Every time I shower now, I try to remember that we can-not live fully until we can first accept our eventual death. Otherwise, we will always be running to or running from. Only when we can accept that we are fragile guests on this Earth, only then will we be at home wherever we are.)
Cytat podkreśla, że nasze doświadczenia, w tym ból i cierpienie, są powiązane z momentem obecnym. Podkreśla, w jaki sposób strach przed śmiercią często zachęca nas do ucieczki, ale ta misja jest daremna, ponieważ nie ma dokąd pójść. Zamiast tego autor odkrywa, że w każdym strachu leży wewnętrzny pokój, do którego można uzyskać uważną akceptację życia i śmierci.
Rozpoznając naszą śmiertelność, możemy nauczyć się w pełni przyjmować życie, a nie ciągle uciekać od niego. Pojęcie bycia kruchymi gośćmi na Ziemi służy jako przypomnienie o znalezieniu komfortu i przynależności do teraźniejszości, ostatecznie wspierając głębsze poczucie połączenia z naszym otoczeniem.