Uważam, że autorzy fikcji mogą pisać o każdym. Jeśli piszesz postać, a jedyną rzeczą, jaką dla ciebie jest, jest jej odmienność, to nie napisałeś postaci.
(I think that fiction writers can write about anyone. If you are writing a character, and the only thing they are to you is their otherness, then you haven't written a character.)
📖 Hanya Yanagihara
Cytat ten podkreśla znaczenie głębi i autentyczności w rozwoju postaci w opowiadaniu historii. Sugeruje, że postacie powinny być czymś więcej niż tylko różnicami lub unikalnymi cechami; muszą być w pełni zrealizowane i możliwe do odniesienia, aby stworzyć znaczące narracje. Kiedy pisarze skupiają się wyłącznie na „inności” postaci, ryzykują zredukowaniem tej postaci do stereotypu lub zwykłego symbolu nieznajomości, a nie do złożonej jednostki z motywacjami, wadami i człowieczeństwem. Takie powierzchowne przedstawienia mogą utrudniać zaangażowanie czytelnika, ponieważ brakuje im rezonansu emocjonalnego i autentyczności.
Proces tworzenia naprawdę fascynujących postaci wymaga zrozumienia ich wewnętrznego świata, pochodzenia, pragnień i sprzeczności. To dzięki temu wielowymiarowemu portretowi fikcja może zgłębiać uniwersalne tematy, takie jak miłość, strach, nadzieja i konflikt, czyniąc postacie wiarygodnymi i wywierającymi wpływ. Cytat ten rzuca wyzwanie pisarzom, aby wyszli poza cechy powierzchniowe i starali się stworzyć zniuansowane portrety, które humanizują nawet najbardziej „różne” postacie.
Ostatecznie cytat zachęca również do refleksji na temat dynamiki pisarz-czytelnik. Dobrze wykreowani bohaterowie pozwalają czytelnikom zobaczyć części siebie lub zrozumieć perspektywę odmienną od ich własnej, sprzyjając empatii i wnikliwości. Inwestując w zawiłe szczegóły wewnętrznego życia postaci, pisarze wzbogacają swoje historie i zapewniają, że ich dzieła wykraczają poza powierzchowną „inność” – stając się zamiast tego istotnymi i możliwymi do odniesienia istotami w narracyjnym wszechświecie.
