Rozumiem. Czy on ma imiona? Nie. Jedyne, co ma, to kilka podstawowych opisów. Powiedział, że kandydat z Północy widział pana i człowieka, który według niego jest z panem spokrewniony, i przekazał jego rysopis. Jeśli zacznie rozglądać się po naszych ludziach, na pewno cię znajdzie. Nie zapytam, czy. . . Wiesz, że . . . coś planujesz. Mam już wystarczająco dużo kłopotów, kłamię, że cię nie znam. Doceniam to – powiedziała Marlys.
(I understand. Does he have names? No. All he has is some basic descriptions. He said the candidate from the North saw you and a fellow he believed was related to you, and passed along the description. If he starts asking around among our people, he's going to find you. I won't ask if . . . you know . . . you're planning something. I'm already in enough trouble, lying about not knowing you. I appreciate that, Marlys said.)
W tym fragmencie „Extreme Prey” Johna Sandforda postać wyraża zaniepokojenie kandydatem z Północy, który zbiera o kimś informacje. Kandydat widział daną osobę i uważa, że istnieje powiązanie z kimś innym, co skłoniło go do udostępnienia opisu, który mógłby potencjalnie ją zidentyfikować. To podnosi stawkę, ponieważ kandydat może zacząć zadawać pytania swoim znajomym, ryzykując ujawnienie się.
Dodatkowo jedna postać zdaje sobie sprawę z powagi sytuacji i postanawia nie zagłębiać się w to, czy realizowane są jakieś nikczemne plany. Istnieje niewypowiedziane zrozumienie związanego z tym ryzyka, zwłaszcza że jedna postać jest już wplątana w kłopoty z powodu zaprzeczenia wiedzy o drugiej. Dialog ten podkreśla napięcie pomiędzy potrzebą zachowania tajemnicy a groźbą odkrycia.