We wszystkich wielkich dziełach fikcji, niezależnie od ponurej rzeczywistości, którą prezentują, istnieje potwierdzenie życia przeciwko przemijającej życia, niezbędnym buncie. Ten
(In all great works of fiction, regardless of the grim reality they present, there is an affirmation of life against the transience of that life, an essential defiance. This)
W „Czytaniu Lolity w Teheranie” Azar Nafisi bada moc literatury pośród uciążliwej realiów życia w Iranie. Dzięki swoim doświadczeniom nauczając literaturę grupie młodych kobiet pokazuje, w jaki sposób fikcja staje się sposobem na utrzymanie tożsamości i wolności. Pomimo ponurego okoliczności, akt angażowania się w wielkie dzieła literackie potwierdza ich istnienie i odporność.
Wspomnienie Nafisi ujawnia, że na stronach tych książek leży głęboko zakorzenione wbrew przejściowej naturze życia. Ta literacka podróż ilustruje, w jaki sposób sztuka może inspirować nadzieję i zapewnić sanktuarium, pozwalając jednostkom stawić czoła surowości otaczającej ich podczas świętowania trwałego ducha ludzkości.