W latach poprzedzających wojny w Afganistanie i Iraku myślenie o obronności kierowało się ideami, które postrzegały udane operacje wojskowe jako cel sam w sobie, a nie tylko jeden instrument władzy, który należy skoordynować z innymi, aby osiągnąć – i utrzymać – cele polityczne.
(In the years leading up to the wars in Afghanistan and Iraq, thinking about defense was driven by ideas that regarded successful military operations as ends in themselves rather than just one instrument of power that must be coordinated with others to achieve - and sustain - political goals.)
Cytat ten podkreśla ryzyko postrzegania sukcesu militarnego jako odosobnionego celu, a nie środka do szerszego celu politycznego. Podkreśla znaczenie zintegrowanej strategii, w której działania wojskowe są powiązane z wysiłkami dyplomatycznymi, gospodarczymi i politycznymi na rzecz osiągnięcia trwałej stabilności. Prowadzenie operacji wojskowych bez uwzględnienia ich kontekstu politycznego i celów może prowadzić do fragmentacji wysiłków i niezamierzonych konsekwencji. Nacisk na koordynację między różnymi instrumentami władzy jest niezbędny do skutecznego kształtowania polityki i łagodzenia długotrwałych konfliktów. Zastanawiając się nad tym, przypomina decydentom i dowódcom wojskowym o konieczności nadania priorytetu podejściu holistycznemu, które służy długoterminowym interesom narodu.
