Wydawało się to zabawną historią, jaką opowiadała, zarówno tego ranka przy wodospadzie, jak i na kolacji, kiedy powtórzyła ją fotografowi i agencji i koordynatorowi mody dla klienta. Maria próbowała teraz umieścić to, co stało się w Encino w tej samej porywającej perspektywie, ale sytuacja Ceci Delano nie miała zastosowania. W końcu była to tylko nowojorska historia.
(It had seemed a funny story as she told it, both that morning by the waterfall and later at dinner, when she repeated it to the photographer and the agency man and the fashion coordinator for the client. Maria tried now to put what happened in Encino into the same spirited perspective, but Ceci Delano's situation seemed not to apply. In the end it was just a New York story.)
W narracji Maria zastanawia się nad humorystycznym incydentem, który podzieliła się wcześniej, zarówno przez wodospad, jak i podczas kolacji z różnymi profesjonalistami w branży modowej. Podczas gdy próbowała oprawić wydarzenia w Encino w tym samym beztroskim kontekście, okoliczności otaczające Ceci Delano czuły się nie na miejscu. Grawitacja tej sytuacji gwałtownie kontrastowała z jej wcześniejszą historią.
Ostatecznie Maria przyznaje, że doświadczenie było wyraźnie związane ze złożonością życia w Nowym Jorku. Pomimo jej wysiłków na rzecz pogodzenia dwóch historii, emocjonalny ciężar tego, co wydarzyło się w Encino, okazała się zupełnie inna, ujawniając nieodłączne wyzwania i powagę, które mogą wynikać z pozornie zabawnych anegdot.