Spróbuj żyć w teraz i miej oko na kolibra. Nie widzę nikogo, kogo znałem, ale nie tylko szaleję na punkcie wielu ludzi. Mam na myśli, że może trzymałem wszystkie asy, ale jaka była gra?
(try to live in the now and keep my eye on the hummingbird. I see no one I used to know, but then I'm not just crazy about a lot of people. I mean maybe I was holding all the aces, but what was the game?)
W „Play It As It Lay” Joan Didion bada tematy wyobcowania i poszukiwania sensu w chaotycznym świecie. Bohater zachęca do koncentracji na chwili obecnej, symbolizowanej przez kolibra, sugerując chęć doceniania ulotnego piękna życia, pomimo otaczającego braku zainteresowania i odłączenia od innych. Odzwierciedla to głębszy konflikt wewnętrzny i introspekcja.
Narrator zastanawia się nad ich związkami, odnotowując brak znajomych twarzy, co może wskazywać na ostrożny pogląd na intymność i więzi społeczne. Kwestionują cel wcześniejszych doświadczeń, porównując życie do gry, w której sukces wydaje się pusty, jeśli sama gra nie ma jasności lub znaczenia.
