To dlatego, że postacie te zależą w tak wysokim stopniu od poczucia uczciwości, że dla nich zwycięstwo nie ma nic wspólnego ze szczęściem. Ma to więcej wspólnego z osiedleniem się w sobie, ruchem do wewnątrz, który czyni je w całości.
(It is because these characters depend to such a high degree on their own sense of integrity that for them, victory has nothing to do with happiness. It has more to do with a settling within oneself, a movement inward that makes them whole.)
W „Reading Lolita w Teheranie” Azara Nafisiego eksploracja uczciwości wśród jej bohaterów podkreśla, że prawdziwe zwycięstwo nie jest synonimem szczęścia. Dla nich dążenie do wartości osobistych i głębokie poczucie siebie jest bardziej satysfakcjonujące niż osiągnięcia zewnętrzne lub uznanie. Ta wewnętrzna podróż jest najważniejsza, co wskazuje, że zadowolenie wynika z samoakceptacji, a nie walidacji społecznej.
Nafisi ilustruje, że dla tych postaci zwycięstwo polega na znalezieniu pokoju w sobie. Ich doświadczenia odzwierciedlają szersze zrozumienie, że spełnienie wynika z dostosowania działań z ich przekonaniami, podkreślając znaczenie introspekcji dla konwencjonalnych standardów sukcesu.