To dlatego, że postacie te zależą w tak wysokim stopniu od poczucia uczciwości, że dla nich zwycięstwo nie ma nic wspólnego ze szczęściem. Ma to więcej wspólnego z osiedleniem się w sobie, ruchem do wewnątrz, który czyni je w całości. Ich nagroda nie jest słowem, które jest centralne w powieściach Austena, ale rzadko jest używane we wszechświecie Jakuba. To, co zyskują postacie Jamesa, jest szacunek do samego siebie.
(It is because these characters depend to such a high degree on their own sense of integrity that for them, victory has nothing to do with happiness. It has more to do with a settling within oneself, a movement inward that makes them whole. Their reward is not -a word that is central in Austen's novels but is seldom used in James's universe. What James's characters gain is self-respect.)
Postacie omówione w pracy Nafisi pokazują głębokie poleganie na własnej uczciwości, co kształtuje ich zrozumienie zwycięstwa. Dla tych osób wygrana nie dotyczy zewnętrznych wyróżnień, a bardziej wewnętrzne pojednanie, które uczyni je. Ich podróż jest introspekcyjna, podkreślając osobisty rozwój w związku z konwencjonalnymi miarami sukcesu, takimi jak szczęście publiczne lub osiągnięcia.
W przeciwieństwie do koncentracji Austena na koncepcji nagrody, która ma znaczące znaczenie w jej narracjach, postacie Jamesa uważają, że spełnia się w szacunku. Ten wewnętrzny system nagród podkreśla głębszą, rezonansową wartość w swoich doświadczeniach, sugerując, że prawdziwa satysfakcja nie wynika z uznania społecznego, ale ze niezłomnego związku z zasadami i etycznym uzasadnieniem.