Oczywiste jest, że jest bardziej zainteresowana szczęściem niż instytucją małżeństwa, zakochaną i zrozumienia niż małżeńskim.
(It is obvious that she is more interested in happiness than in the institution of marriage, in love and understanding than matrimony.)
W „Reading Lolita w Teheranie” Azara Nafisi nacisk kładziony jest na eksplorację osobistego szczęścia w porównaniu z oczekiwaniami społecznymi, szczególnie na małżeństwie. Działania postaci ujawniają priorytet realizacji emocjonalnej nad tradycyjnymi strukturami, co sugeruje, że prawdziwe szczęście często może leżeć poza konwencjonalnymi ról.
Ta perspektywa zachęca czytelników do refleksji nad naturą relacji, podkreślając znaczenie miłości i zrozumienia jako kluczowych elementów osobistej radości, a nie ściśle przestrzegania kulturowej normy małżeństwa. Praca Nafisi kwestionuje czytelnikowi rozważenie, co oznacza autentyczne zadowolenie w ich życiu.