To było idealnie dobre słowo - dopóki Eliot go złapał. Jest teraz dla mnie zepsuty. Eliot zrobił słowowi, uwielbiając to, co Rosjanie zrobili słowowi demokracji. Jeśli Eliot pokocha wszystkich, bez względu na to, czym są, bez względu na to, co robią, to ci z nas, którzy kochają poszczególnych ludzi z określonych powodów, lepiej znalazły się nowe słowo. Spojrzał na obraz olejny zmarłej żony. „Na przykład-kochałem ją bardziej niż naszego kolekcjonera śmieci, co sprawia, że jestem winny najbardziej niewypowiedzianych z współczesnych przestępstw: Dis-Crimi-Nay.
(It was a perfectly good word – until Eliot got hold of it. It's spoiled for me now. Eliot did to the word love what the Russians did to the word democracy. If Eliot is going to love everybody, no matter what they are, no matter what they do, then those of us who love particular people for particular reasons had better find ourselves a new word.' He looked up at an oil painting of his deceased wife. 'For instance – I loved her more than I loved our garbage collector, which makes me guilty of the most unspeakable of modern crimes: Dis-crimi-nay-tion.)
Cytat wyraża frustrację z powodu tego, jak słowo „miłość” zostało rozcieńczone przez nieograniczone użycie, szczególnie przez T.S. Eliot. Mówca uważa, że szeroka interpretacja miłości Eliota podważa jej głębię i znaczenie. Porównuje to do sposobu manipulowania terminem „demokracja”, sugerując, że prawdziwa miłość jest specyficzna i osobista, powiązana z indywidualnymi relacjami, a nie z wszechstronnym sentymentem.
Zastanawiając się nad własnymi doświadczeniami, mówca przypomina miłość, jaką miał dla swojej zmarłej żony, którą głęboko ceni. Uznaje, że kochanie kogoś konkretnego, w przeciwieństwie do powszechnej miłości, prowadzi go do stawienia czoła społecznym osądowi dyskryminacji. Ten osobisty związek z miłością ostro kontrastuje z uogólnioną miłością promowaną przez Eliota, podkreślając złożoność ekspresji emocjonalnej we współczesnym społeczeństwie.