Terapeuta, po głęboko zakłócającym badaniu normalności w tym czasie i miejscu, musiał stwierdzić, że normalna osoba, funkcjonująca dobrze na górnym poziomie dobrze prosperującego, uprzemysłowionego społeczeństwa, ledwo może w ogóle usłyszeć swoje sumienie.
(The therapist, after a deeply upsetting investigation of normality at this time and place, was bound to conclude that a normal person, functioning well on the upper levels of a prosperous, industrialized society, can hardly hear his conscience at all.)
Terapeuta, po intensywnym badaniu tego, co to znaczy być normalnym w naszym obecnym społeczeństwie, przyczynia się do niepokojącej realizacji. Wygląda na to, że osoby postrzegane jako normalne i odnoszące sukcesy w bogatym, uprzemysłowionym świecie często mają trudności z zaangażowaniem się w kompas moralny. Oddział ten budzi obawy dotyczące konsekwencji norm społecznych dotyczących etyki osobistej.
Obserwacja Vonnegut sugeruje, że presja dobrobytu może stłumić sumienie, co doprowadzi do braku świadomości lub troski o względy etyczne. W świecie, który priorytetowo traktuje sukces i wydajność, jednostki mogą przeoczyć głębsze obowiązki moralne, podkreślając potencjalne rozłączenie między postępem społecznym a integralnością osobistą.