Empatia to serce Gasby'ego, podobnie jak wiele innych powieści. Nie ma nic bardziej odwróconego niż bycie ślepym w obliczu problemów i bólów innych.
(Empathy is Gasby's heart, like many other novels. There is nothing more reproven than being blind in the face of the problems and pains of others.)
W „Reading Lolita w Teheranie: Wspomnienie w książkach” Azar Nafisi pojawia się jako główny temat, podobny do roli w wielu dziełach literackich. Postacie w tej narracji pokazują znaczenie zrozumienia i uznania zmagań, przed którymi stoją inni, podkreślając, że przymykanie oka na czyjeś ból jest jednym z najbardziej krytykowanych niedociągnięć. Nafisi twierdzi, że prawdziwe połączenie i zrozumienie wynikają z naszej zdolności do wczucia z otaczającymi nas osobami.
Ta eksploracja empatii jest kluczowa nie tylko w literaturze, ale także w prawdziwym życiu. Nafisi sugeruje, że rozpoznanie i zajęcie się trudnościami, jakie inni znoszą, sprzyja głębszemu połączeniu ludzkiemu. Potrzeba empatii staje się jeszcze bardziej wyraźna w środowiskach uciskających, w których tendencja do przeoczenia cierpienia innych może prowadzić do głębszego odłączenia między ludźmi. Zasadniczo narracja pokazuje, że empatia jest niezbędna zarówno dla indywidualnego wzrostu, jak i zbiorowej solidarności.