Ludzie przeszkadzają ci otoczeniem w rodzinie. Potrzebujesz tête-à-tête z losem i śmiercią. I zabijcie swojego ojca i śpij z matką, a później naucz się tego wszystkiego, chciwo, słowo po słowie. Jaki napój, co, słowa, które cię potępiają? A ponieważ chciwo piją, gdy nazywają się Edyp lub antygonem.
(Humans bother you to surround in the family. You need a tête-à-tête with fate and death. And kill your father and sleep with your mother and learn all of this afterwards, greedily, word by word. What drink, huh, words that condemn you? And as they are greedily drinking when called Oedipus, or Antigone.)
W „Antygonie” Anouilha narracja bada ciężkie obciążenia, które mogą narzucić oczekiwania rodziny i społeczne. Bohaterowie zmagają się z ciężarem ich rodzinnych powiązań i nieuchronnością losu. Pojęcie bezpośredniego angażowania się z przeznaczeniem i śmiertelnością odzwierciedla głębszą walkę egzystencjalną, sugerując, że prawdziwe zrozumienie wynika z konfrontacji z trudnymi prawdami, nawet tych obejmujących rodzinną zdradę i tragedię.
Cytat kładzie nacisk na surowe, trzewne podejście do osobistych i rodzinnych relacji, w których intensywne działania symbolizują poszukiwanie wiedzy i samorealizacji. Oznacza to, że konfrontacja z rzeczywistością śmierci i własnymi działaniami jednostki mogą osiągnąć głębsze zrozumienie życia, jak ilustrują tragiczne postacie Edypa i Antygonu, które ucieleśniają zarówno cierpienie, jak i oświecenie wśród chaosu.