Życie jest pełne smutku, dokładnie w takim stopniu, w jakim pozwalamy sobie kochać innych ludzi.
(Life is full of grief, to exactly the degree we allow ourselves to love other people.)
W „Cieniu olbrzyma” Orsona Scotta Carda autor bada głęboki związek między miłością i smutkiem. Cytat sugeruje, że głębokość naszych emocji, zwłaszcza żalu, koreluje z tym, jak bardzo otwieramy się na miłość innych. Im bardziej inwestujemy emocjonalnie w nasze relacje, tym bardziej narażamy się na ból, który może wynikać ze straty. To podkreśla nieodłączne ryzyko związane z głęboką miłością.
Idea ta sugeruje, że doświadczenie żałoby nie jest jedynie negatywnym aspektem miłości, ale raczej jej integralną częścią. Pozwalając sobie kochać innych, akceptujemy możliwość straty, jednak ta wrażliwość może prowadzić do znaczących połączeń. Ostatecznie równowaga między miłością a smutkiem jest niezbędna do zrozumienia bogactwa relacji międzyludzkich i krajobrazu emocjonalnego, po którym poruszamy się, nawiązując więzi z innymi.
