Ale magia pochodzi z siły dobra, z tej siły, która mówi nam, że nie musimy poddać się ograniczonom i ograniczeniom nałożonym nam przez pana Destina, jak nazywa go Nabokov.
(But the magic comes from the power of good, from this force which tells us that we do not need to submit to the limits and restrictions imposed on us by Mr. Destin, as Nabokov calls him.)
W „Czytaniu Lolity w Teheranie” Azar Nafisi zastanawia się nad transformacyjną siłą literatury w obliczu ucisku społecznego. Podkreśla, że prawdziwa magia literatury wynika z nieodłącznej dobroci, którą ucieleśnia, co skłania jednostki do oparcia się ograniczeniom nakładanym przez autorytarne postacie, określane jako Mr. Destin w jej narracji.
Dzięki wspomnieniu Nafisi podkreśla, w jaki sposób literatura służy jako źródło wzmocnienia, inspirując czytelników do podważania status quo i realizacji własnej tożsamości. Akt angażowania się w dzieła literackie staje się formą buntu przeciwko ograniczeniom nałożonym przez społeczeństwo, ilustrując głęboki wpływ opowiadania historii na wolność osobistą i kreatywność.