Nie doszło do żadnych takich prywatnych noce ekstazy lub uciszonych organów picia i seksu. Mogliby się zdarzyć, gdyby albo ogólny Dreedle lub Generał Peckem zauważył kiedyś zainteresowanie wzięciem się z nim w orgie, ale żaden z nich nigdy nie był, a pułkownik z pewnością nie zamierzał zmarnować czasu i energii, kochając piękne kobiety, chyba że było w nim coś dla niego.
(No such private nights of ecstasy or hushed-up drinking and sex orgies ever occurred. They might have occurred if either General Dreedle or General Peckem had once evinced an interest in taking part in orgies with him, but neither ever did, and the colonel was certainly not going to waste his time and energy making love to beautiful women unless there was something in it for him.)
W „Catch-22” Josepha Hellera narracja ujawnia sposób myślenia pułkownika, który jest rozczarowany ideą dążenia do romantycznych eskapad. Zastanawia się nad brakiem prywatnych doświadczeń pełnych pasji, sugerując, że takie spotkania mogłyby być możliwe, gdyby jego koledzy generałowie wykazali zainteresowanie do niego. Jednak ich obojętność prowadzi go do odrzucenia pojęcia angażowania się w frywolne zajęcia bez żadnych osobistych korzyści.
Perspektywa pułkownika podkreśla szerszy temat książki, która krytykuje powierzchowność życia wojskowego i transakcyjną naturę relacji w nim. Jego niechęć do angażowania się w romans, chyba że istnieje namacalna wypłata, podkreśla poczucie praktyczności i własnego interesu, które przenika interakcje bohaterów, ilustrując absurdalność i izolację doświadczoną w środowisku wojennym.