W taniej powieści science fiction postać o imieniu Fat odkrywa wnikliwy przedstawienie więzienia czarnego żelaza, ponownie wyobrażonego w odległej przyszłości. Koncepcja obejmuje połączenie różnych ustawień historycznych i czasowych, łączenie starożytnego Rzymu z XX-wieczną Kalifornią, a także futurystycznym światem przedstawionym w „Android płakał mi rzekę”. Ta fuzja podkreśla ideę ciągłego imperium, w którym cała ludzkość jest otoczona w ramach więzienia, nieświadoma ich niewoli.
Ta technika narracyjna podkreśla pogląd, że jednostki z różnych epok są metaforycznie uwięzione w tej samej strukturze uciskającej, znanej jako więzienie Czarnego Żelaza. Ściany tego więzienia symbolizują ograniczenia wpływające na ludzkość w całej historii, sugerując wszechobecne istnienie, które wykracza poza czas. Refleksja na temat tej trans-czasowej niewoli rodzi pytania dotyczące świadomości, wolności i cyklicznej natury ucisku w różnych cywilizacjach.