Pewnego razu, w tanim powieści science fiction, Fat natknął się na doskonały opis więzienia Czarnego Żelaznego, ale osadzony w dalekiej przyszłości. Więc jeśli nałożyłeś przeszłość {starożytny Rzym} nad teraźniejszością {Kalifornia w XX wieku} i nałożyłby na to, że w przyszłym przyszłym świecie Androida płakał nad tym rzeką, dostałeś imperium, jako stałą nadprzewodową lub trans-temporalną stałą . Każdy, kto kiedykolwiek żył, był dosłownie otoczony żelaznymi ścianami więzienia; Wszyscy byli w nim i nikt z nich o tym nie wiedział.
(Once, in a cheap science fiction novel, Fat had come across a perfect description of the Black Iron Prison, but set in the far future. So if you superimposed the past {ancient Rome} over the present {California in the twentieth century} and superimposed the far future world of The Android Cried Me a River over that, you got the Empire, as the supra- or trans-temporal constant. Everyone who had ever lived was literally surrounded by the iron walls of the prison; they were all inside it and none of them knew it.)
W taniej powieści science fiction postać o imieniu Fat odkrywa wnikliwy przedstawienie więzienia czarnego żelaza, ponownie wyobrażonego w odległej przyszłości. Koncepcja obejmuje połączenie różnych ustawień historycznych i czasowych, łączenie starożytnego Rzymu z XX-wieczną Kalifornią, a także futurystycznym światem przedstawionym w „Android płakał mi rzekę”. Ta fuzja podkreśla ideę ciągłego imperium, w którym cała ludzkość jest otoczona w ramach więzienia, nieświadoma ich niewoli.
Ta technika narracyjna podkreśla pogląd, że jednostki z różnych epok są metaforycznie uwięzione w tej samej strukturze uciskającej, znanej jako więzienie Czarnego Żelaza. Ściany tego więzienia symbolizują ograniczenia wpływające na ludzkość w całej historii, sugerując wszechobecne istnienie, które wykracza poza czas. Refleksja na temat tej trans-czasowej niewoli rodzi pytania dotyczące świadomości, wolności i cyklicznej natury ucisku w różnych cywilizacjach.