Być może nie było sensu naszego istnienia - ani nie moglibyśmy się rozpoznać - i oznaczało to, że prawdziwe pytanie, które trzeba było zadać, brzmiało: jak mogę uczynić moje życie znośne? Jesteśmy tutaj, czy nam się to podoba, czy nie, i ogólnie wydaje się, że potrzebujemy kontynuowania. W takim przypadku prawdziwe pytanie, które należy rozwiązać, brzmi: w jaki sposób zapewnimy doświadczenie bycia tutaj tak satysfakcjonującym, jak to możliwe? To
(Perhaps there was no real point to our existence–or none that we could discern–and that meant that the real question that had to be asked was this: How can I make my life bearable? We are here whether we like it or not, and by and large we seem to have a need to continue. In that case, the real question to be addressed is: How are we going to make the experience of being here as fulfilling, as good as possible? That)
W „The World według Bertie” Aleksandra McCalla Smitha, narracja bada kontemplację egzystencji i poszukiwania sensu. Bohater zmaga się z ideą, że życie może nie mieć wewnętrznego celu, co skłoniło fundamentalne pytanie: w jaki sposób można poradzić sobie z ich istnieniem? Prowadzi to do zrozumienia, że chociaż przyczyny naszej istoty mogą być nieuchwytne, instynkt utrzymania jest nieodłącznie związany z ludzkością.
Ta realizacja przenosi nacisk z egzystencjalnych zapytań na praktyczne życie. Zamiast szukać ostatecznego celu, osoby zachęcane są do myślenia o zwiększeniu swoich doświadczeń i znalezieniu satysfakcji w codziennym życiu. Kluczowym pytaniem jest, jak poświęcić czas na Ziemi tak przyjemny i wzbogacający, jak to możliwe, sugerując, że spełnienie można uprawiać poprzez świadome wybory i działania.
