Razieh miał niesamowitą zdolność do piękna. Powiedziała, wiesz, przez całe życie żyłem inpoverty. Musiałem ukraść książki i wkradać się do domów filmowych-ale Boże, uwielbiałem te książki! Nie sądzę, aby jakikolwiek bogaty dzieciak kiedykolwiek pielęgnował Rebeccę lub poszedł z wiatrem tak, jak robiłem, kiedy pożyczyłem tłumaczenia z domów, w których pracowała moja matka.
(Razieh had an amazing capacity for beauty. She said, You know, all my life I have lived inpoverty. I had to steal books and sneak into movie houses-but, God, I loved those books! I don't think any rich kid has ever cherished Rebecca or Gone with the Wind the way I did when I borrowed the translations from houses where my mother worked.)
Razieh miała niezwykłe uznanie dla piękna, ukształtowanego przez swoje doświadczenia związane z życiem w ubóstwie. Pomimo wyzwań związanych z jej wychowaniem znalazła ukojenie i radość w literaturze i kinie. Jej pasja do książek takich jak „Rebecca” i „Zniknęła z wiatrem”, przekroczyła bogactwo materialne, sugerując, że jej emocjonalny związek z tymi historiami był głębszy niż wielu uprzywilejowanych osób.
Jej determinacja dostępu do kultury i opowiadania historii pomimo ograniczeń finansowych podkreśla silną odporność i miłość do sztuki. Sposób, w jaki ceniła pożyczone książki, odzwierciedla głębokie zrozumienie wartości literatury, ilustrując, jak może ona wzbogacić życie bez względu na status społeczno -ekonomiczny.