Wierzyła w jak najwięcej użycia ze wszystkiego, i myślała, że tak długo, jak maszyny lub cokolwiek innego można było uruchomić, należy je zachować; W przeciwnym razie, pomyślała, była marnotrawna.
(She believed in getting as much use as possible from everything, and thought that as long as machinery, or anything else, could be cajoled into operation, it should be kept; to do otherwise, she thought, was wasteful.)
W „The Kalahari Typing School for Men” bohater ceni zaradność i wydajność. Jest poświęcona maksymalizacji użyteczności każdego do jej dyspozycji, wierząc, że wszystko, w tym maszyny, zasługuje na jego pełny potencjał. Ta perspektywa podkreśla jej zaangażowanie w praktyczność i pogardę marnotrawstwa.
Jej filozofia odzwierciedla szersze podejście do zrównoważonego rozwoju i uważnej konsumpcji. Opowiadając się za dalszym używaniem przedmiotów, dopóki nie będą w pełni wyczerpane, uosabia sposób myślenia, który priorytetuje kreatywność i odpowiedzialność za zarządzanie zasobami, promując kulturę, która honoruje to, co może nadal służyć celowi.