Uważała fakt, że jej zasłona, która dla niej była symbolem przestraszonego związku z Bogiem, stała się teraz instrumentem władzy, przekształcając kobiety, które nosiły je w polityczne znaki i symbole.
(She resented the fact that her veil, which to her was a symbol of scared relationship to god, had now become an instrument of power, turning the women who wore them into political signs and symbols.)
W „Czytaniu Lolity w Teheranie” Azar Nafisi wyraża niezadowolenie z tego, jak jej zasłona, początkowo reprezentacja jej duchowego związku z Bogiem, została przekształcona w narzędzie wypowiedzi politycznej. Uważa, że istota jej związku z boskością została przyćmiona przez społeczne i polityczne implikacje związane z noszeniem zasłony w jej społeczeństwie.
Ta zmiana przekształca kobiety w zwykłe symbole w kontekście politycznym, pozbawiając osobiste znaczenie i świętość, które zasłona kiedyś utrzymywała dla Nafisi. Zamiast być prywatnym emblematem wiary, służy teraz oznaczaniu szerszych ideologii politycznych, co prowadzi do poczucia urazy wśród tych, którzy pielęgnują jego pierwotne znaczenie.